வாசித்த கவிதை மறந்துபோயிற்று
எப்போது வாசித்தேன் என்பதை
மட்டும் மறக்கவில்லை
_
தமிழில் எழுதப்பட்ட
பூ ஒன்றின் கவிதை
மொழிபெயர்ப்பிலும்
வாசம் பரப்புகிறது
_
எந்தவித உந்துதலுமின்றி
இந்தப்பொழுது
போய்க்கொண்டுதானிருக்கிறது
_
மரத்தூள்களை
பனிக்கட்டியின் மீது இட்டு
அந்த தான்யா கிழவி
துடைக்கிறாள்
பரவவியலாத பனிக்கட்டி
மரத்தூள்களிடம்
புழுங்கி அழுகிறது
_
விழுங்கிய மீன்
நாரையின் நடையில்
நீந்தும் தூரத்தைக்கடக்கிறது.
_
துளைகளிட்டும்
இசைக்கத்தெரியாத
மரங்கொத்தி நான்
_
காதலியைச்சந்தித்து
இனி எப்போதும்
வேண்டாம்
எனச்சொல்லவந்துவிட்டு
பின் எல்லாமே
நீதான்
எனச்சொல்லிவிட்டுப்போவதுபோல
வாய்த்திருக்கிறது
இந்த ஹைக்கூ
_
எனை ஈர்த்த
வெளிநாட்டுக்கடவுள்
நீ.
உயிர்க்கூற்றில்
சில கண்ணிகளே
குறைவான
மனிதக்குரங்கைப்போல
எனக்கு இன்று
கவிதை எழுத
வரவில்லை
_
புத்தனுடனான செல்ஃபியிலும்
நான்
மட்டுமே தெரிகிறேன்
_
கோழி மிதித்து
குஞ்சு
இறக்கவில்லை
வலிக்கிறது
_
பூனைக்குழந்தைகள்
இரவில் அழுகின்றன
பால்நிலா
_
அழகான முகங்கள்
பார்க்கத்தொடங்கின
தேயத்தொடங்கியது நிலவு
_
தேவதைக்கதைகளில்
சின்றெல்லா
அழகாயிருந்திருக்காவிட்டால்
காலணியும் பொருந்தியிருக்காது
_
என் நிழல் கூட
விளக்குகள்
கொடுத்தவைதான்
_
ஒவ்வொரு
மீன்தொட்டிக்குள்ளும்
வசிக்கும்
மீன்கள்
முட்டித்திரும்பும்
அதே
பக்கச்சுவர்கள்
என் கவிதை
_
இரண்டிலொன்றைத்தொடு என்றாள்
இல்லாத
ஒன்றைத்தொட்டேன்
_
என் மிகைக்கும்
என் இயல்பிற்கும்
இடையில் நீ நிற்கிறாய்
_
என் ஆழ்ந்த மௌனத்தின்
இசை உனது பெயர்.
_
.
No comments:
Post a Comment