நேகொபா

முதியவராக நடிப்பது என்பது வேறு. முதியவராகவே இருந்து அந்தப்பாத்திரத்தை கையாளுவது என்பது வேறு. உடல் மொழி ரொம்பவும் முக்கியம். எக்காரணத்தைக் கொண்டும், புஜபலமோ இல்லை நடையில் வேகமோ , சராசரி மனிதனைப்போல நடந்து விடக்கூடியதுமான உடல்மொழி எடுத்துக் கொண்ட கதாபாத்திரத்தின் சமனைக் குலைத்து விடும், கால காலமாக அவர் மீது விழுந்து கிடக்கும் இமேஜ் கொன்று போடுகிறது இங்கு. தலையும் தாடியும் இயல்பில் நரைத்துக்கிடப்பது மட்டும் வலுக்கூட்டாது கதா பாத்திரத்துக்கு. அப்படியே பல படங்களில் பார்த்துப்பழகிய நமக்கு அயற்சி தவிர வேறேதும் வருவதில்லை.

தம்பி நீ யாருன்னு எனக்குத் தெரியாது, அந்த இடத்தில எவ்வளவு சீக்கிரம் இல்லாம ஓட்றியோ அவ்வளவு நல்லதுன்னு உருவேத்தல்கள் தான் அவரின் இமேஜ். அதைத் தொடர்ந்து நடக்கும் சண்டைக் காட்சிகள், பின்னர் வழக்கம்போல தலைக்கவசம் அணிந்து கொண்டு போகும் ஒரு பைக் ரேஸ். இதெல்லாம் தான் அஜித். ஆனால் அந்தக் காட்சிகளில் கொஞ்சமும் அவருடைய உடல்மொழி கிஞ்சித்தும் காண்பிக்காத முதியவர் தோற்றம்,, பின்னரும் சவால் விட்டு பீடுநடை எல்லாம் அப்பட்டமான சால்ட் அண்டு பெப்பர் அஜித்துக்குத் தான் ஒத்துவரும். பரத் சுப்ரமணியத்துக்கு அல்ல...ஹ்ம்.. அந்த வகையில் ‘இந்தியனில்’ சங்கர் காட்டிய கமல் அபாரம். தளர்ச்சியுடனான சண்டைக் காட்சிகள், அபார மூளை கொண்ட பதிலடிகள் இதெல்லாம் தான் உடல்மொழியைக் கூட்டும் செயல். நாற்பது பேரை சுத்தவிட்டு அடித்து தூள் கிளப்புவதெல்லாம் தாத்தாவால் முடியாது வினோத்.

கோர்ட்டில் எழுந்து நிற்கும் ஒரு காட்சி போதும் , அத்தனையும் போலி. அபிநயிக்கவே தெரியவில்லை தல’க்கு. உள்வாங்கி நடிக்காது சொன்னதைச் செய்தார் போலருக்கு.#நேகொபா

"L'herorisme de la chair"

மைலி சைரஸ் அத்தனை சிறப்பாக பாடக்கூடியவர் அல்ல. அத்தனை பெரிய பெயரும் இல்லை இவருக்கு. இருப்பினும் இந்தப்பாடல் அடிக்கடி இப்போதெல்லாம் ஒலிக்க விடப்படுகிற்து அத்தனை இசைச் சானல்களிலும் ரேடியோப்பெட்டிகளிலும் கூட. இவாவோட பெற்றோரும் பாட்டுக்காரா தான். இருந்தாலும் சொல்லிக்கொள்ளும் படியான பாடல்களை பாடவில்லை இவர். சமகாலத்திய டெய்லர் ஸ்விஃப்ட், கேட்டி பெர்ரி, எல் கோல்டிங், மராயா கெரே,மற்றும் சிலரைப்போல அத்தனை எதிர்பார்ப்புகள் இல்லாத பாடகி. இவரும் பாடுகிறார்.

’அம்மாவின் மகள்’ என்ற இந்தப்பாடல். காணொலி அத்தனை உரியதல்ல அனைவரும் காண்பதற்கு. இருப்பினும் விரசமின்றிக் காண்பிக்க எத்தனித்ததற்கு நன்றி. ’She is Coming’ என்ற ஆலபத்தில் இந்தப்பாடல் இடம் பெற்றிருக்கிறது. Don’t Fuck with My Freedom’ அதிரடியான வரிகள். சாதாரண பாப்’ வகையறாப்பாடல். முன்கூட்டியே தீர்மானிக்க கூடிய வகையிலான தாளம், இப்படித்தான் முடியும் என்று கொஞ்சமும் சுவாரசியமற்ற பாடல் ஊர்ந்துசெல்லும் வகை என்றிருந்த போதும் கேட்க வைத்துவிடும் பாடல் இது. சீஸனல், கொஞ்ச நாளில் பட்டுப்போகும் வகை.  இதை நம்பித்தான் பெரும் பாடகர்களின் பிழைப்பு ஓடுது. யாருக்கும் ஆற அமர்ந்து இசைக்க விருப்பமில்லை. 

இது நாள் வரை சிந்த்தில் இல்லாத தாளக்கட்டுடன் வரக்கூடிய பாடல்கள் என்பதே இல்லை என்றாகி விட்டது.  யாருக்கும் யோசிக்க நேரமில்லை. புதிதாய் உருவாக்க விழைவதில்லை. இருப்பதை வைத்து சமாளிக்க எத்தனித்தல்.  மைக்கேல் ஜாக்ஸனுடன் போனது புதிய வகை தாளம். “All I Want to is say that, they don’t really care about us”  என்ற பாடலின் தாளம் இது வரை கேட்டிராத வகை. எதோ ஆப்ரிக்க/ஹிஸ்பானிய வகை தாளம் அது. அதைக்கொணர்ந்து கொட்டினார் மைக்கேல்.  ‘இள நெஞ்சே வா தென்றல் தேரினில் எங்கும் போய் வரலாம்’ ராசைய்யா இசைத்த பாடல். பாடல் முழுக்க தாளம் கேட்டுப்பாருங்கள் எங்கும் கேட்டிராத வகை. தண்ணீருக்குள் தாம்பாளத்தை வைத்து அதில் பெரும் கழி கொண்டு அடித்தது போல இருக்கும். ‘நிற்பதுவே நடப்பதுவே’ பாரதி பாடல். ஆரம்ப இசையில் ஒலிக்கும் அந்த தாளம். க்ஸைலஃபோனில் இசைத்தது போல.(அவர் எதில் இசைத்தார் எனப்புரிபடவில்லை.) கடந்து வருவது சிரமமான தாளக்கட்டு. ரஹ்மானின் ‘அடி மஞ்சக்கெழங்கே’ கேட்டுப்பாருங்கள். தடாலடியான அடியாக இருக்கும். எப்போதாவது ஒலிக்கும் அப்படிப்பட்ட தாளம் , இசை.!

பெரும்பாலான வெள்ளைஇன ஆண்கள்/பெண்கள் இசைக்கும் இசை இப்போதெல்லாம் மூன்றடி சிந்தஸைசருக்கும் அடக்கம் கொண்டு விட்டது. அதை மீறி யாருக்கும் யோசிக்க இயலவில்லை, நேரமுமில்லை. கருப்பின இளைஞர்/ஞிகளின் இசை ராப்/ஹிப் ஹாப்பைத்தாண்டி ஒலிப்பதில்லை. எளிது எளிது ராப் இசைப்பது. வரிகளை அடுக்கிக் கொண்டே போ, அவை தாமாகவே ஒரு இலக்கை எட்டும் முடித்து விடு. அவ்வளவுதான் இலக்கணமே. ‘பேட்ட ராப்’ கேட்டோம்லயா அதான்.  

மொத்தமே மூன்று வகைப்பாடல்கள் தான் இருக்கு இப்போதைய ஆங்கிலப் பாடல்களில்.  பெண்குட்டிகள் பாப்’பை விட்டு வெளி வருவதில்லை. ஆண்கள் ராப் என்ற பெயரில் சீரழிவது. இல்லையெனில் பாப்பில் தொடங்கி சிறிது இடைவெளியில் ராப்/ஹிப்ஹாப்’பை கொண்டு வந்து உருவேற்றுவது என்ற டெம்ப்ளேட்டுக்குள் அடங்கிக்கிடக்கிறது ஆங்கில ஆல்பங்கள். இத்தனைக்கும் இவையனைத்தும் தனிப்பாடற்திரட்டுகள் தான், எதோ திரைப் படத்துக்கோ இல்லையெனில் யார் சொல்லியே உருவாக்குவது  அல்ல. 

இசைக்கருவிகளுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து உருவாக்கின பாடல்களெல்லாம் ராப்’பேறிபோய் வீணாகிக்கிடக்கிறது. எல்டன் ஜான், எரிக் க்ளாப்டன், ஈகிள்ஸ் போன்ற வகைப்பாடல்கள் எல்லாம் மலையேறிவிட்டது.  உருப்படியான ராக்’ இசையும் இப்போது இல்லை. அதிலும் ஏகப்பட்ட திருட்டுகள், உருவல்கள், பின்னர் வழக்குகள் . அதிகமான பாடற்திருட்டுக்கும் இசைத்திருட்டுக்கும் புகழ் போனவர் அம்மணி கேட்டி பெர்ரி. சளைக்காது போராடுவார் இல்லையெனில் ஆஃப் த கோர்ட் செட்டில்மெண்ட் கொண்டு முடிப்பார்.தன்னிசை தனியிசை என உருவாக்குவோர் எவருமில்லை. கேட்போருக்கும் அது பற்றிய ஞானம் இல்லை.

திரும்ப மைலி சைரஸுக்கே வரலாம். அண்மையில் இவருக்கு ஆனது மணமுறிவு. எட்டு மாதம் தாக்குப்பிடிக்கவியலாத மணம். ஒருவேளை இந்தப்பாடல் கூட அதன்பிறகு உருவானதாக இருக்கலாம்.ஹிஹி.. Don’t Fuck with My Freedom’ ஒருவகையில் இந்தப்பாடல் லெஸ்பியனிஸத்தை ஆதரித்து எடுக்கப்பட்டது போல தெரியும். காணொலியின் பல பகுதிகள் அதை உறுதிப்படுத்தும் முட்கிரீடம் எங்கு அணிந்திருக்கிறார் என்பதைப் பார்த்தாலே தெரிய வரும். நான் என் அம்மாவின் மகள், அதனால நீ தேவையேயில்லை. So, back up, back up, back up, back up, boy, ooh.. இதையே பத்து தடவைக்கும் மேலேயே பாட்றார். I'm nasty, I'm evil Must be something in the water or that I'm my mother's daughter சத்தியமா எனக்கு இந்த வரிகள் புரியவேயில்லை. ஹிஹி.!

இப்போது எந்தப்பாடலைக் கேட்க முற்பட்டாலும் , இது எதிலிருந்து உருவப்பட்டது என்ற சிந்தனை தான் ஓடுகிறது பாடலைக்கேட்க எத்தனிப்பதேயில்லை. ஐயோ பாவம் ரசிகர்கள். இந்தப்பாடல் ஒலிக்கும் தாளத்தில் என்னால் பத்தாயிரம் ஆங்கிலப் பாடல்களைப் பட்டியலிட முடியும் :)

 

"Every Woman Is A Riot", "Sin is in your eyes", "L'herorisme de la chair" which means "the heroism of the flesh."  என்பன போன்ற வாசகங்கள் பாடல் ஒலிக்கும் திரையில் பளிச்சிடுகிறது. இவையனைத்துமே ஃபெமினிஸ வாசகங்கள் என கனடாவிலிருந்து ஒரு குரல் ஒலிக்கிறது. என்னுடைய வாசகங்களை அவர் பாட்டில் பயன்படுத்திக்கொண்டார் என.

 

கோயில் யானை (உண்ட)

என்ன ஒரு அருமையான படம் உண்ட (புல்லட்). ஆஹா.. எத்தனை நாளைக்கி பிறகு மம்மூட்டிய இப்டிப்பார்க்கிறதுக்கு எவ்வளவு நல்லாருக்கு. என்ன வழக்கமா போலீஸு படந்தானேன்னு நினைத்தால் அப்படி இல்லை. அத்தனை இடர்ப்பாடுகளுக்கு மத்தியில் தன்னந்தனிக்காட்டில் ஒரு பட்டாலியனோடு போயிறங்கும் மம்மூட்டி. இவ்வளவு ஆசுவாசமாக, வயதான வேடத்தில் அந்த வயதுக்கேயுரிய களைப்பில் எதோ வேலைய முடிச்சுட்டு சீக்கிரம் கிளம்பி போனப்போதும்னு நினைக்கிற , எலெக்‌ஷ்ன் ட்யூட்டி பார்க்கச்செல்லும் போலீஸ் ஆஃபீஸர். யார் அட்டாக் பண்றான்னே தெரியாத இடத்தில மாட்டிக்கொண்டு அத்தனை பேரையும் சமாளித்து திரும்பக்கொண்டு வந்து சேர்க்கும் வேஷம். போலீஸ் படம்னாலே அடிச்சா அஞ்சரை டன் ஹைட்டெல்லாம் பார்த்து சலிச்சுப்போயி , ஃபாஸ்ட் கட்டிங்ல படத்த ஓடவிட்டு பாக்றவனையும் பறக்கவிட்டுன்னெல்லாம் பாத்து வெறுத்தவனுக்கு, ஒரு எதார்த்த சினிமா போலீஸ வெச்சு வருமான்னா அது அதான் (உண்ட) புல்லட்.

கொண்டுபோய் அத்துவானக்காட்டில இறக்கியாச்சு. மாவோயிஸ்ட் எப்பன்னாலும் அட்டாக் நடத்துவர். கையிருப்பில் குண்டுகள் இல்லை.  சாதாரண கோவில் திருவிழா, அமைச்சர் விசிட் இது மாதிரி பொதுமக்களோடு உட்கார்ந்துகொண்டு  பந்தோபஸ்து ட்யூட்டியில் இருக்கும் போலீஸுகாரனைக் கொண்டு போயி மாவோவாதிகளுடன் நேருக்கு நேர் சமர் செய்யச்சொன்னால் என்னவாகும் அதான் கதை. கோயில் யானையை வைத்து காட்டு யானையை சமாளித்த கதைதான்.

பல கேரக்டர்கள் மனதில் நிற்கிறது. மம்மூக்காக்கா எப்பவும் இருப்பார். இருந்தாலும் அந்த ஐடிபிபி போலீஸ்காரர் அப்புறம் ரொம்ப முக்கியமா அந்த மலைவாழ் ஆதிவாசி. அப்படியே இருக்கார் ஆதிவாசி மாதிரி. தமக்கு வைத்திருந்த தண்ணீரை உங்க சகாக்கள் அடிபம்ப்பில் அடித்து குளித்து வீணாக்கி விட்டனர் என்று பவ்யமாக பேசும்போதும், என் மகனைப்பற்றி விசாரிக்க நாளைக்கி எஸ்பி ஆஃபீஸுக்கு  போறேன் என்று அழுகுரலோடு பேசும் போதும் . நீங்கல்லாரும் என்னை மாவோவாதிங்கறீங்க, அவங்க என்ன போலீஸுக்கு சேய்தி கொடுக்கிறவன்னு சொல்றாங்க, இது என்னுடைய நிலம், நீர் , என்  மூதாதையர் வாழ்ந்த நிலம் , இத விட்டு என்னால் போக முடியாது. என்றெல்லாம் பேசும்போது அப்படியே அசைக்கிறது நம்மை.

ஆதிவாசி மட்டுமல்ல , உலகின் முதல் குரங்கும் இதே நிலைல தான் இருக்கு, ஊரெங்கும் நாடெங்கும் பரவிக்கிடக்கும் ஏதிலிகளாக நம்மினம். நானும் ஒரு ஆதிவாசி தான். என்னிலத்திலிருந்து விரட்டப்பட்டவன். அதற்காக திரைப்படம் மாவோயிஸத்தை க்ளோரிஃபை பண்ணவில்லை தான். இருப்பினும் எதிர் நிலைப்பாடு எதையும் காண்பிக்கவில்லை. உண்மையில் மாவோவாதிகள் படத்தில் எந்த வம்புதும்பும் செய்ததாக காண்பிக்க வில்லை. கட்சி ஆசாமிகள் பூத் கேப்சரிங் செய்ய முற்படுவது அங்கிருந்து போலீஸ் ஃபோர்ஸை விரட்டி அடிக்க நினைப்பது என்பது தான் கதை.

மம்மூக்காவின் அறிமுகமே புதிதாக இருக்கிறது. எப்போதும் எவ்வித வம்பு தும்புக்கும் போகாத தன்னை வெளிக்காட்டிக்கொள்ளாத கதா பாத்திரம், அதன் முதல் திரைத்தோற்றம் ஆஹா.. அருமை. கிட்டத்தட்ட முரண் திரைப்படத்தில் சேரனின் கதாபாத்திரத்தை எனக்கு நினைவூட்டியது மம்மூக்காவின் ரோல். உள்ளுக்குள் குமைந்து கொண்டு எப்படியாவது வெளி வந்துவிட மாட்டோமா என்ற மனநிலையில். கையறு நிலை என்பது இது தான். தம்மைக்கொண்டு எப்படியாவது இந்த நிகழ்வை சமாளித்து பின் வீடு திரும்ப அதிகாரவர்க்கத்தின் ப்ரஷர், கேட்டது கிடைக்காத கருவிகளற்ற நிலை. கிட்டத்தட்ட எல்லோரும் இது போல பல சமயங்களில் மாட்டிக்கொள்வது வழக்கம் தான். உயர் மேல் அதிகாரிகளின் அலட்சியம், என்னவோ இவனுக்கு மட்டுந்தான் இப்படி பிரச்னை வந்து விட்டது போல குதிக்கிறான். அடிப்படையில் பயிற்சியில் இது போன்ற விஷயங்கள் விரைவாக முடிக்கப்பட்டு களத்துக்கு அனுப்பி அங்கு சென்று சமாளி எனப்பணிக்கப்படுவது. எல்லாமாகச்சேர்ந்து குமைந்து போகிறார் மம்மூக்கா.

வெடி போட்றதுக்கும், துப்பாக்கி சுடும் சப்தத்திற்கும் வித்தியாசம் தெரியாதா என்ன போலீஸய்யா நீ’ என்று ஐடிபிப்பி ஆஃபீஸர் கேட்கும் போது அறியாப் பிள்ளை போல நிற்கிறார் மம்மூக்கா.உண்மையில் வாழ்க்கையில் ஹீரோக்கள்லாம் இப்படித்தான் எதார்த்தமாக இருக்க வேண்டியிருக்கிறது. புனைவுகளைவிடவும் எதார்த்தம் அசைக்கும் கொஞ்சம் அதிகமாகவே. வெகு காலத்திற்கு வலிக்கும் மாடு தன் வாலால் ஒரு அடி விட்டதைப்போல.